Co ją wywołuje?
Jest to choroba wirusowa, wywoływana przez wirusa z rodziny Parvoviridae (CPV-2). Atakuje komórki szybko dzielące się takie jak: komórki krypt jelitowych, młode erytrocyty, kom ukł limfatycznego czy komórki mięśnia sercowego u młodych psów. Parwowiroza jest wysoce zaraźliwa i cechuje się nawet około 40% śmiertelnością pacjentów.
Drogi zakażenia
Wirus wydalany jest przez chore zwierzęta wraz z kałem, moczem, śliną oraz wymiocinami. W otoczeniu utrzymuje się nawet około 6 miesięcy (więc przed wprowadzeniem kolejnego szczeniaka do domu, w którym był chory pies, należy utrzymać co najmniej pół roczny okres karencji).
Objawy i rozpoznanie
Pierwszymi objawami są posmutnienie, brak apetytu i pragnienia, mniejsza aktywność szczeniaka. Pojawienie się gorączki, wymiotów i biegunki (często z krwią)są już jednoznacznym objawem, że należy udać się do lekarza weterynarii. Dodatkowo pojawiają się objawy przelewania w brzuszu, podkasany brzuch, odwodnienie, spadek masy ciała, przyspieszony oddech. Należy pamiętać, że u szczeniąt dochodzi bardzo szybko do odwodnienia i przez to do wstrząsu oraz śmierci.
W gabinecie weterynaryjnym, do szybkiego oznaczenia wirusa, wykonuje się test płytkowy. Wygląda on jak test ciążowy, jednak materiałem do badań jest kał chorego. W ciągu zaledwie kilku minut daje on wynik czy pies jest nosicielem wirusa. Niestety testy nie dają 100% pewności, że pies jest zdrowy.
Dodatkowo w badaniu laboratoryjnym krwi pojawia się m.in. spadek liczby białych krwinek, podwyższony hematokryt oraz hipoglikemia i zaburzenia elektrolitowe.
Leczenie
Leczenie jest głównie objawowe. Przede wszystkim dożylnie lub podskórnie podaje się płyny, które mają na celu nawodnić organizm oraz wyrównać zaburzenia elektrolitowe. Dodatkowo podaje się antybiotyk osłonowo, leki przeciwwymiotne i osłaniające błonę śluzową żołądka i jelit. Przy intensywnej biegunce z krwią można podawać leki przeciwkrwotoczne, a jeżeli wystąpi wstrząs – leki przeciwwstrząsowe.
Aby jednak zlikwidować przyczynę choroby można podawać surowicę ozdrowieńców, w której znajdują się gotowe przeciwciała.
Zapobieganie
Jedyną formą zapobiegania jest szczepienie przeciwko parwowirozie. Istnieją dwie „szkoły” kalendarza szczepień.
Pierwsza mówi o tym, aby szczepić psa od 8 tygodnia i później powtórzyć szczepienie po 3-4 tygodniach. Druga natomiast, aby zacząć ok 6 tygodnia i szczepienie powtórzyć jeszcze dwa razy w odstępach 3-4 tygodni.